Prinsjesdag en armoede: waarom de begroting ertoe doet

Geschreven door: Jasper Keuzekamp (stagiaire Speelgoedbank) Dak- en thuisloosheid is een groot maatschappelijk probleem. Niet alleen in Nederland, maar ook in de rest van de wereld. Wereldwijd treft dit miljoenen mensen. Zij leven met de voortdurende onzekerheid van tijdelijk onderdak, slapen op straat of in een noodopvang. Op deze manier zijn ze extra kwetsbaar voor gezondheidsproblemen, criminaliteit en verslaving. Juist die eerste factor – gezondheid - krijgt vaak te weinig aandacht. Mensen die op straat slapen worden sneller ziek, bijvoorbeeld door kou, slechte voeding en constante stress. Tot overmaat van ramp is er ook een groep dak- en thuislozen die onverzekerd is of moeilijk toegang heeft tot medische zorg. Voor hen is de kans op ernstige ziekte of zelfs overlijden aanzienlijk groter. In deze blog kijk ik naar de gezondheidsproblemen waarmee deze groep te maken heeft, en deel ik mijn standpunt over mogelijke oplossingen. Gezondheidsrisico’s Leven zonder stabiele woonplek heeft directe gevolgen voor zowel de lichamelijke als de geestelijke gezondheid. Veel dak- en thuislozen kampen met chronische ziekten zoals diabetes, hart- en vaatziekten of longaandoeningen. Het gebrek aan regelmatige maaltijden, rust en hygiëne maakt deze aandoeningen nog ernstiger. Daarnaast zijn infectieziekten zoals tuberculose of huidproblemen vaker aanwezig in deze groep, omdat zij vaak in drukke, ongezonde omstandigheden leven. Ook psychische klachten spelen een grote rol: stress, angst en depressie zijn bijna onvermijdelijk, en verslavingen komen veel voor. Toegang tot medische zorg Een van de grootste obstakels voor dak- en thuislozen is toegang tot goede zorg. Zonder vast adres of identiteitsbewijs is het lastig om zich bij een huisarts in te schrijven. Bovendien ervaren velen discriminatie of het stigma dat zij hun problemen “aan zichzelf te danken hebben”. Daardoor stellen ze zorg vaak uit totdat de situatie levensbedreigend wordt. Gelukkig zijn er initiatieven die dit proberen op te vangen. Straatdokters, mobiele zorgteams en organisaties zoals het Leger des Heils bieden laagdrempelige medische hulp. Zij vormen een belangrijke schakel, maar hun capaciteit is beperkt. Oplossingen en mijn mening Voor echte verbetering zijn structurele oplossingen nodig. Allereerst zou er meer geïnvesteerd moeten worden in straatdokters en mobiele zorgteams, zodat medische hulp altijd dichtbij is. Daarnaast is sociale ondersteuning onmisbaar. Dak- en thuislozen hebben niet alleen zorg nodig, maar ook begeleiding, stabiliteit en vertrouwen. Ik ben zelf van mening dat dit een van de belangrijkste principes is om weer terug te komen in de maatschappij. Ik geloof dat zonder persoonlijke aandacht en langdurige begeleiding structurele verandering onmogelijk is. Hulp moet niet tijdelijk zijn. Alleen dan kunnen mensen een nieuw begin maken.